İçimdeki Yabancı

 Çok yürüdüm ne kadar yürüdüm bilmiyorum Ayaklarımı artık hissetmiyorum  ''Oralar çok ıssız bak kaybolursun'' diyenlere aldırış etmeden Yürüdüm,bıkmadan yorulmadan ışığı bulacağım ümidiyle Sonra küçük bir parlaklık hissettim avcumun içinde Aradığım ışık aslında avuclarımdaydı Karanlıkta yürümek boşunaydı Sonra avcumu kaldırdım başımdan yukarıya İlk biraz korktum çünkü ne göreceğimi bilemiyordum Ama avcumun aydınlattığı kadar göreceğim için karanlıktan korkmamaya başladım Aydınlattığı kadardı benim dünyam  Sonra daha ileriye gittim hep ileriye Bir ışığa ihtiyaçım yoktu karanlıkta yolumu bulmak bana kalmıştı Sonra ışığımın yetersiz olduğunu farketmeye başladım  İşte o an büyük bir umutsuzluk kapladı yüreğimi Ne zaman sona ermişyi bu ışığın kaynağı Neden eskisi gibi tatmin etmiyordu yol Benzer yerlerden geçimiyordum oysa Sorun sadece kendi küçük bölgemi aydınlatmaktı Oysa gidersem uzaklaşırsam kocaman bir dünya bekliyordu  Ben artık avcumun içindeki kaynağı kullanmak yerin