İçimdeki Yabancı

Bugün kalbimin tüm odalarını temizledim Ne kadar çok şey biriktirmişim meğer çok dağnıktı, yorgun düştüm,bittim... En zor olanıda kendi ellerimle kurduğum umutların yıkıldığını görmekti. Bunu asla yaşamanı istemem o kadar zor ki... Kalbimi temizlerken yerlerde kırıntılar kaldı Kimileri senden kimileri diğerlerinden Onları öylece bıraktım arada bir hatırlanacak güzel şeyler yaşatmıştın bana bu kadarına hakkın var diye düşündüm... Hayallerimize hiç dokunmadım o kadar masumdular ki  dokunamadım öylece bıraktım..

Sihirli lambadan bir cin çıksa,yada aynaya baktığımda ayna birden konuşsa,yada gökyüzünden bir melek inse ve bana '' Son güne mi yoksa sonsuzluğa mı gitmek isterdin ? '' diye sorsa hiç düşünmeden sonsuzluğa derdim ve sonsuza kadar yaşamayı seçerdim.Sonları sevmiyorum ben.                       Bir sürü duygu karmaşası oluyor.Üzülüyorsun,seviniyorsun,kaygılanıyorsun,heycanlanıyorsun.....vs Fakat sonsuzluk öyle değil.Sonu yok ! söylemesi bile harika belki sonsuzluk diye bir şey olunca döngü diye birşeyde kalmayacak ve artık o döngü için sabah akşam çalışmak, yetişmemiz gereken yerlere telaşlanmak da hayatımızdan tamamiyle kalkacak.Ah sonsuzluk güzel sonsuzluk....(neyse esas konu bu değildi.)  Yine bir 365 günü bitirdik.Herkesin hayatında 12 ay boyunca sevinçler,ayrılıklar,hastalıklar,korkular,yalnızlıklar.....ve bir sürü yorucu şeyler yaşandı ve bitti.Bir yıl daha bitti.Bir çoğu '' Oh be sonunda bir yıl daha bitti '' demiştir.Norm

Neler oluyor neler hayatlarımızda.Çok sevdiğimiz biri anında en çok nefret ettiğimiz birine dönüşüyor.Nefretimizle öldürmek, keşkelerimizle yok etmek istiyoruz saniyeler içinde.Öyle çok şey varki gözyaşlarımızda kim için ne için ağlamak lazım bilemiyoruz bazen.Yok etmek istediğimiz bir sürü yaşanmışlıklar,yaşamak istediğimiz bir sürü günler var.Hayalini kurduğumuz bulutlar var ulaşması zor,hayal kurması kolay olan.Mutlu sonlara inançı olanlar var bunun için hiç durmadan savaşan.Öyle çok şey var ki bu dünyada tek gerçekliğin hiç olduğu,herkesin misafir olduğu bir dünyada gülümsemeye çalışşan insanlar var.

Sonunda eşitlik kazandı başarı yine her zamanki gibi kendini beğenmiş duygusuz ve kibirli kimliğiyle yoluna devam etme kararı aldı.Bizlerde ona ulaşmak için savaşmaya devam edeceğiz ve sonunda başaracağız.Tabikide inanmak derken saçma sapan Kişisel gelişim kitaplarında yazan '' İnanmak başarmanın yarısıdır''tarzı bir inanmaktan bahsetmiyorum.Çünkü o tarz bir inanış bir şey elde etmemize yaramıyor sonuçta yarım başarı diye birşey yok.Başarı başarıdır işte o kadar.  Emeksiz ter dökmeden elde edilen  başarı ya şansdan dolayı başınıza gelmiştir yada otel odalarında çok güzel bir aktivete yeteneğiniz var. Ama başarının seviyesi asla düşmez düşermiş gibi görünsede hemen '' Hopp noluyor o işler öyle olmaz '' der ve kendine getirir insanı.Herkesin hikayesi farklıdır ve herkes bir hikaye yazmak ister bu güzel hayatta.Hikayeleriniz orjinal olsun çalıntı olmasın başkalarının gölgesinde hikayaler yazmayın.Kendi ağaçınızı ekin ve gölgesinde dinlen

İnanç önemli bu hayatta.İnanmak herşeyin başlangıçı başımıza gelen herşey her zaman bizim için sinir bozucudur inançımızla gittiğimiz yolda ve yoldan vazgeçmememize sebeb olan tek şey inançımızdır.Son günlerde inançıma dair kayıplar yaşıyorum.Saçma sapan bir insan hiç haketmediği bir başarıya sahip olma ihtimali bile beni sinir ediyor.Bana neler oluyor ? Kıskançlık  mı ? yoksa popüler t-shirtlerden Çekemeyen anten taksın lafının gerçekleştiği  günleri mi yaşıyorum bilmiyorum ama eğer o kişi başaracaksa ve bunu hakediyorsa o zaman bu dünyada herkes başarıyı hakediyor.Başarı bu kadar kolay mı ? kolay yolunu neden ben bilmiyorum ve benim hayatım neden bu kadar mücadeleyle dolu ? peki herkese eşit şartlarda mı başarı veriliyor ? işte bu sorunun cevabı kesinlikle hayır.En önemlisi paranız varsa,şansınız varsa işte siz bir adım öndesiniz bile.Bu dünyada işler böyle yürüyor. sinir bozucu biliyorum hemde çok ama bir engeli yok farklı bir durumu yok gerçek bu.Çok sinirim bozuk bu son günlerde