Aslında çok basittir yaşamak sadece nefes alıp veririsin biraz su biraz yemek yeterlidir yaşamana fakat insanoğlu işte her zaman dha fazlasını ister duygularının kurbanı olur ve başlar arzulamaya ilk önce aşk sonra sevgi sonra para ve sırayla tüm çemberi tamamlar aslında çok zararlı bir çemverdir bu çünkü bu çemberin oluşmasındaki şartlar çok değişir sonra araya kibir kıskançlık tembellik ve diğer kötü zararlı duygular girer işte o zaman insan gerçek duygularından sapar ve dönüşü olmayan bir yola girer peki mutlu olurlar mı belki evet fakat gerçek bir mutluluk olmaz çıkarlar üzerine kurulmuş sahte mutluluk oluşur gerçek mutluluk içimizdedir fazla beklenti olmadan fazla aramadan işte gerçek mutluluk ve gerçek yaşam budur fazla beklenti olmadan yaşabilmek.
Ne olduğunu anlamadan geçen koca bir 365 gün... Belki dünya insan olsaydı, "Yine geldim amaçsız bir dönüş" diye fısıldayabilirdi. Bizde yeni umutlarla toz pembe birkaç saat yaşayalım diye, yemeler içmeler, birkaç havalı story atmak için girdiğimiz bir savaşın içindeyiz. Hayallerimizi dövizin hızına kaptırmışız. Belki yetişebiliriz, belki ucundan yakalayabiliriz. Geçtiğimiz yıl, çok fazla başkaları adına utandığımız, insanlığımızı sorguladığımız bir yıl oldu. Yorucu ve yıpratıcıydı, fakat aynı zamanda ışıklı dört mevsimi de hissettirdi bize. Kendi savaşımın içinde bir adım daha ileriye gittiğim bir yıldı. Çok şey değiştirebildim mi hayatımda? Bazen evet, bazen hayır. Hoşlandığım çocuğun bana yazmaması canımı yaktı, ama Lady Gaga'nın "Kariyeriniz bir sabah uyandığınızda sizi sevmediğini asla söylemeyecek" sözünü hatırlayıp, yoluma daha sıkı sıkı tutundum. 30 yaşın verdiği zorunlu bir olgunlukla birlikte, tahammül sınırlarımız azalıyor. İnsanlara karşı daha az taha
Yorumlar
Yorum Gönder