İçimdeki Yabancı

Nefretim mi fazla yoksa öfkem mi bilmiyorum. Ben ne zamandır bu duygunun esiriyim  Nasıl oldu da teslim oldum bu korkunç duyguya bilemiyorum Ben kötülükle beslenenlerden olmak istemiyorum  Sindirmeye çalıştıkça olanları başka yerden çatlak verdim. Bir saksının fazla suyu dışarıya vermesi gibi..... Oldukça kızgınım biliyorum ve bunu kontrol edebiliyorum Fakat nefret kontrolü zor bir duygu ve ben kontrol etmek istiyorum Çözümü bulmam lazım böyle devam etmemeliyim. Bir planım var sadece 6 harften oluşuyor: Gitmek ve  başka bir yerde devam etmek....

Ben nefret duygusunu yaşamak istemiyorum. Ne olur izin ver bu kez gideyim.... 

ilk gittiğin zamanlar çok kalabalıktı ev gelen giden bir sürü kalabalık bir sürü yüz ve bir sürü dua.Herkesin tek yapabildiği klasik sözler söylemekti.Yalnız hissettirmemeye çalışmak iyi olman için yardım ediyorlarmış gibi görünüyorlardı.Zaman geçtikçe gerçek kalabalığın yerini yine yalnızlık aldı birde onun yanında boş koltuk,yatak,gözlükler,saat,35.sayfasına kadar okunmuş kitap.Hiç birine dokunmalarına izin vermedim veremezdim.Çünkü senin birer parçaların onlarla beraber odanda bizimle.Şimdi zaman çabucak geçti aylar oldu ayrılalı yollarımız.Kahkahalarım eksik fakat gülmeğe devam etmek zorundayım oyunu bozarsam hayat küser.Zaten çok iyi anlaşmadığımız ortada küstürmek büyük hata olur.

Keşke hiç merak etmeseydim tüm olanları  Tüm olanlar nasıl yalandan ibaret oldu  Keşke hiç neden diye sormasaydım  Bir yerlerde yeniden başlamak için devam etmek lazım Çok fazla yalanla nereye kadar gidebiliriz ki Sonumuz geldi diye ölmeyiz merak etme Herşey çok kolayken neden sadece yaşamadık Kolayca gözlerimizi kapatıp hayal edebilirdik... Tüm olanlar nasıl yalandan ibaret oldu  Nerede nasıl başlamamız gerek  Daha basit ve sade bir şekilde  İki farklı yolda devam etsek ya nefes almaya... .

Hepimizin masum olduğu bir dönem vardı Fakat  büyüdük ve cehenneme gitmeyi hakettik. 

Vicdanları rahatsız olan insanlar iyi insanlar değildir.Sadece yaptıkları kötülüklerin farkında olanlardır. Günahlarından kaçanlar,karanlıkta elbet boğulacaklar. Fakat vicdanın sesine kulak verenler gerçek acıyı tadacaklar ve belkide iyileşecekler Her zaman bazı insanlar vardır Gidenlerin ardından ağlayanlar,suçlu hissedenler,üzülenler bunlar olması gereken duygulardır.Hissedilmesi yaşanılması gereken olağanlardır Esas korkutucu olan sessizliğini bozmayanlardır.Onlar vicdanlarının sesini susturmaya çalışanlar günahlarını gizlemeye çalışıp kabul etmek istemeyenlerdir.Onlar için daha da zordur katlanmak çünkü başkalarının gözyaşlarında kendi günahlarından izlerle karşılaşırlar her saniye,suskunluklarında cezalarını çekerler...