Sana ihtiyaçım var diyebilmek bazen çok zor gelir.Çok arzuladığınız halde o sizden çoktan gitmiştir bile belkide başka yolda başka biriyle başlamıştır.Yada yine yarı yolda onuda bırakmıştır öylece hiçbirşey olmamış gibi hiç yaşanmamış gibi yapıp devam etmiştir belkide ki genelde bu şekilde oluyor.Aslında az önce bahsettiğim küçük senaryo tadındaki anlatım eminim bir çoğumuzun başından geçmiştir.Üzdüğünü bile bile yine o kişiyi istemek,arzulamak,özlemek yada tüm bu istemek arzusunun sebebi yalnız kalmakdan korktuğumuzdan mı gelir ? Belkide sadece herhangi birine ihtiyaçımız vardır sadece o yalnızlıkdan bunalımdan kurtulmamıza yardımcı olacak herhangi biride belkide işimize yarar.İşimize yaramak diye tanımlamak fazla hoş olmadı ama Hayata ve durumlara karşı gerçekçi bakmak gerektiğini düşünenlerdenim çünkü Hayat fazlasıyla gerçek,hiç bir hayale yer yok hayatta.Hayat bir hayal değil.Bunu farkına vardığımızda belkide ihtiyaçımız olanın o olduğuna yada herhangi birine gerek duyduğumuzun farkına varıyoruz.Şuan ki durumumda sanırım ben herhangi birine ihtiyaç duyuyorum Hayatıma yeni birinin gelmesini arzuluyorum.O arayışımın kaçışımın bir son bulmasını belkide benden kaçan gideni bende zihnimden atmak için uğraşıyorum aslında....Yani uzun lafın kısası yine birini arıyorum,arıyorsun,arıyor,arıyoruz,arıyorsunuz ve arıyorlar...
Ne olduğunu anlamadan geçen koca bir 365 gün... Belki dünya insan olsaydı, "Yine geldim amaçsız bir dönüş" diye fısıldayabilirdi. Bizde yeni umutlarla toz pembe birkaç saat yaşayalım diye, yemeler içmeler, birkaç havalı story atmak için girdiğimiz bir savaşın içindeyiz. Hayallerimizi dövizin hızına kaptırmışız. Belki yetişebiliriz, belki ucundan yakalayabiliriz. Geçtiğimiz yıl, çok fazla başkaları adına utandığımız, insanlığımızı sorguladığımız bir yıl oldu. Yorucu ve yıpratıcıydı, fakat aynı zamanda ışıklı dört mevsimi de hissettirdi bize. Kendi savaşımın içinde bir adım daha ileriye gittiğim bir yıldı. Çok şey değiştirebildim mi hayatımda? Bazen evet, bazen hayır. Hoşlandığım çocuğun bana yazmaması canımı yaktı, ama Lady Gaga'nın "Kariyeriniz bir sabah uyandığınızda sizi sevmediğini asla söylemeyecek" sözünü hatırlayıp, yoluma daha sıkı sıkı tutundum. 30 yaşın verdiği zorunlu bir olgunlukla birlikte, tahammül sınırlarımız azalıyor. İnsanlara karşı daha az taha
Yorumlar
Yorum Gönder